Afscheid
Door: Ilse
Blijf op de hoogte en volg Ilse
27 Januari 2010 | Zuid-Afrika, Grabouw
Lieve allemaal,
Vorige week donderdag zat ik s’morgens op het terras van ‘The café’ en was net begonnen aan mijn derde cappuccino. Ik was hard aan het werk om mijn eind verslag over de Village of Hope te schrijven. De zon scheen prachtig door de boom en door het koele briesje maakte het prachtige figuren op de tafel en de grond. 12.00 uur Zuid Afrikaanse tijd. Ik bedacht me dat ik precies over een week Nederlandse tijd uit zal stappen en me weer in het vliegensvlugge leven zal gaan begeven. Ik wilde er nog niet over nadenken. Helaas is vandaag toch die dag aangebroken dat ik afscheid moet gaan nemen.
5 maanden geleden was ik een perfect gestructureerde maatschappelijk werk student en ging ik beginnen aan een prachtig stage avontuur in Zuid Afrika. Er spookten allerlei vragen door mijn hoofd zoals; ‘Wat voor kleding moet ik allemaal mee nemen?’ en ‘Is mijn paspoort nog wel goed en mijn vaccinaties?’. Eigenlijk allemaal nogal materialistische zaken.
De hoofdvraag was eigenlijk wel; ‘Ga ik het redden in mijn eentje aan de ander kant van de wereld?’
In een ontwikkelingsland waar voor sommige gezinnen geen geld op de plank is voor het kopen van brood en waar HIV/AIDS één van de grootst maatschappelijke problemen is.
Terwijl bij ons in Nederland de koelkast uitpuilt na de wekelijkse vrijdagmiddagboodschappen en als we ziek zijn er genoeg medici klaar staat om ons van de beste hulp te voorzien.
Mijn conclusie is dat ik het heb gered. Vraag me niet hoe, want de dingen die ik heb gezien en heb meegemaakt waren soms hartverscheurend. Maar, ik kan terugkijken op een fantastische tijd.
Ik heb zoveel meer geleerd dan ik waarschijnlijk ooit op school zou hebben geleerd. In Nederland weet je van de problemen en weet je dat mensen in sloppenwijken wonen.
Maar………dat er meer ‘hutjes’ van 4 bij 4 staan dan stenen huizen, dat hele gezinnen in zo’n hutje slapen en dat als vader en moeder aan het vrijen zijn alle kinderen kunnen meegenieten, dat er bijna geen geld is om het gezin te kunnen onderhouden, dat kinderen worden verkracht omat men denkt dat wanneer ze ‘het’ doen met een kind dat maagd is ze van het AIDS probleem af komen, dat er weet ik veel hoeveel kinderen opgevoed worden door iemand anders dan de eigen ouders omdat de ouders zijn overleden aan AIDS, nee, dat zullen wij NOOIT kunnen begrijpen.
Ik heb niet alleen de voorgaand beschreven kant van Zuid Afrika gezien. Ik heb ook juist een prachtig land gezien dat een beeldschone natuur heeft met een prettig klimaat en vele kansen heeft op het gebied van wijnen, cultuur en in 2010 het WK voetbal. Maar het WK voetbal lijkt voor iedereen een prachtig iets waar Zuid Afrika alleen maar beter van wordt, maar geloof maar dat dit lang niet voor de hele bevolking zal zijn.
Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat Zuid Afrika nog een lange weg heeft te gaan wat betreft armoede en rijkdom. De apartheid is afgeschaft, ja, maar wanneer dit ooit zal verdwijnen…ik ben benieuwd.
En ik moet toegeven dat ik ook geniet van juist de luxe dingen van het land. Zoals heerlijk op alle terrasjes zitten, winkelen in Waterfrond (wat voor de gekleurde en zwarte mensen echt niet te betalen is), winkelen in Long Street en genieten bij de vele restaurants met verschillende specialiteiten. Stellenbosch was één van mijn favoriete plaatsen om te zijn, maar waarom? Misschien omdat het me juist het gevoel gaf dat ik in Zuid Frankrijk of Italië was (zó westers is het)
Mijn laatste verhaal was een heftig verhaal om te schrijven. De laatste 5 maanden passeerden de revue in mijn gedachten. Met tranen in mijn ogen ga ik vandaag, woensdag 27 januari 2010 afscheid nemen op de Village of Hope, een prachtige organisatie die wonderlijke dingen doet voor vele mensen in de community van Grabouw.
Bedankt iedereen voor de kaarten, mailtjes en reacties op mijn waarbenjij.nu. Mijn Afrikaanse mobiele nummer zal vanaf vandaag niet meer in gebruik zijn. Donderdag 28 januari om 11.00 uur land ik op Schiphol en is mijn Nederlandse mobiele nummer weer vol in gebruik. Iedereen die het leuk vind om een keer foto’s te komen kijken of doodgegooid te willen worden met mijn verhalen……bel me, want dat lijkt me ontzettend gezellig!
Hopelijk krijg ik de kans om ooit weer terug te keren naar een land met vele kanten.
Tot heel gauw.
Met tranende ogen,
Ilse.
Vorige week donderdag zat ik s’morgens op het terras van ‘The café’ en was net begonnen aan mijn derde cappuccino. Ik was hard aan het werk om mijn eind verslag over de Village of Hope te schrijven. De zon scheen prachtig door de boom en door het koele briesje maakte het prachtige figuren op de tafel en de grond. 12.00 uur Zuid Afrikaanse tijd. Ik bedacht me dat ik precies over een week Nederlandse tijd uit zal stappen en me weer in het vliegensvlugge leven zal gaan begeven. Ik wilde er nog niet over nadenken. Helaas is vandaag toch die dag aangebroken dat ik afscheid moet gaan nemen.
5 maanden geleden was ik een perfect gestructureerde maatschappelijk werk student en ging ik beginnen aan een prachtig stage avontuur in Zuid Afrika. Er spookten allerlei vragen door mijn hoofd zoals; ‘Wat voor kleding moet ik allemaal mee nemen?’ en ‘Is mijn paspoort nog wel goed en mijn vaccinaties?’. Eigenlijk allemaal nogal materialistische zaken.
De hoofdvraag was eigenlijk wel; ‘Ga ik het redden in mijn eentje aan de ander kant van de wereld?’
In een ontwikkelingsland waar voor sommige gezinnen geen geld op de plank is voor het kopen van brood en waar HIV/AIDS één van de grootst maatschappelijke problemen is.
Terwijl bij ons in Nederland de koelkast uitpuilt na de wekelijkse vrijdagmiddagboodschappen en als we ziek zijn er genoeg medici klaar staat om ons van de beste hulp te voorzien.
Mijn conclusie is dat ik het heb gered. Vraag me niet hoe, want de dingen die ik heb gezien en heb meegemaakt waren soms hartverscheurend. Maar, ik kan terugkijken op een fantastische tijd.
Ik heb zoveel meer geleerd dan ik waarschijnlijk ooit op school zou hebben geleerd. In Nederland weet je van de problemen en weet je dat mensen in sloppenwijken wonen.
Maar………dat er meer ‘hutjes’ van 4 bij 4 staan dan stenen huizen, dat hele gezinnen in zo’n hutje slapen en dat als vader en moeder aan het vrijen zijn alle kinderen kunnen meegenieten, dat er bijna geen geld is om het gezin te kunnen onderhouden, dat kinderen worden verkracht omat men denkt dat wanneer ze ‘het’ doen met een kind dat maagd is ze van het AIDS probleem af komen, dat er weet ik veel hoeveel kinderen opgevoed worden door iemand anders dan de eigen ouders omdat de ouders zijn overleden aan AIDS, nee, dat zullen wij NOOIT kunnen begrijpen.
Ik heb niet alleen de voorgaand beschreven kant van Zuid Afrika gezien. Ik heb ook juist een prachtig land gezien dat een beeldschone natuur heeft met een prettig klimaat en vele kansen heeft op het gebied van wijnen, cultuur en in 2010 het WK voetbal. Maar het WK voetbal lijkt voor iedereen een prachtig iets waar Zuid Afrika alleen maar beter van wordt, maar geloof maar dat dit lang niet voor de hele bevolking zal zijn.
Wat ik eigenlijk wil zeggen is dat Zuid Afrika nog een lange weg heeft te gaan wat betreft armoede en rijkdom. De apartheid is afgeschaft, ja, maar wanneer dit ooit zal verdwijnen…ik ben benieuwd.
En ik moet toegeven dat ik ook geniet van juist de luxe dingen van het land. Zoals heerlijk op alle terrasjes zitten, winkelen in Waterfrond (wat voor de gekleurde en zwarte mensen echt niet te betalen is), winkelen in Long Street en genieten bij de vele restaurants met verschillende specialiteiten. Stellenbosch was één van mijn favoriete plaatsen om te zijn, maar waarom? Misschien omdat het me juist het gevoel gaf dat ik in Zuid Frankrijk of Italië was (zó westers is het)
Mijn laatste verhaal was een heftig verhaal om te schrijven. De laatste 5 maanden passeerden de revue in mijn gedachten. Met tranen in mijn ogen ga ik vandaag, woensdag 27 januari 2010 afscheid nemen op de Village of Hope, een prachtige organisatie die wonderlijke dingen doet voor vele mensen in de community van Grabouw.
Bedankt iedereen voor de kaarten, mailtjes en reacties op mijn waarbenjij.nu. Mijn Afrikaanse mobiele nummer zal vanaf vandaag niet meer in gebruik zijn. Donderdag 28 januari om 11.00 uur land ik op Schiphol en is mijn Nederlandse mobiele nummer weer vol in gebruik. Iedereen die het leuk vind om een keer foto’s te komen kijken of doodgegooid te willen worden met mijn verhalen……bel me, want dat lijkt me ontzettend gezellig!
Hopelijk krijg ik de kans om ooit weer terug te keren naar een land met vele kanten.
Tot heel gauw.
Met tranende ogen,
Ilse.
-
27 Januari 2010 - 07:49
Marije:
Ilseeeee!!
Ik heb je laatste kaartje ontvangen! Je komt gewoon weer terug! Natuurlijk baal je daar misschien nu van maar je hebt daar echt een super tijd gehad waar je je hele leven aan zult denken:) Tot snel lieverd en fijne vlucht! Xx -
27 Januari 2010 - 08:05
Marja:
Nou van bovenstaande, laatste, verhaal was ik toch wel even stil..... Het is inderdaad zoals je het beschrijft. Ik hoop dat je een goede reis zult hebben en hoop je snel weer eens life te zien!
En meid, aan alle goede dingen komt een eind! Groetjes, Marja. -
27 Januari 2010 - 10:36
Lotte:
Ilse, wat een prachtig verhaal en wat omschrijf je dat mooi. Veel succes met het afscheid nemen en een hele goede vlucht gewenst en natuurlijk een hele warme thuiskomst!
xxx -
27 Januari 2010 - 12:54
Hiske:
Ooh wat raar om dat mooie land te verlaten of niet? Hoop dat je alles goed hebt kunnen afsluiten.
En dan zie ik je snel weer, heeeerlijk..lekker samen babbelen over het mooie Zuid-Afrika..:D
Tot snel, en goeie terugreis!
xx His -
28 Januari 2010 - 18:48
Ria:
Wat een prachtig omschreven afsluiting van je stage SA.
Ik was er even stil van.
Groetjes, Ria -
30 Januari 2010 - 08:59
Mildred:
Hallo Inmiddels ben je weer terug ik hoop dat je een fijne vlucht hebt gehad , en natuurlijk kijk je met een beetje broken hart terug.
afscheid nemen van de mensen waar je van genoten hebt is nooit leuk.maar de ervaring die je nu hebt en het mooie land die je hebt gezien en de dingen die je hebt geleerd maken ook een hoop goed.
Hopelijk zie ik je een keer langs wippen.
en welkom in het koude witte land(bedoel Sneeuw hahaha).
Gr.MIldred
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
